ساعد Forearm قسمتی از اندام فوقانی Upper limb است که بین مفاصل آرنج Elbow و مچ دست Wrist قرار گرفته است. ساعد از دو استخوان رادیوس Radius (زند زبرین) و اولنا Ulna (زند زیرین) تشکیل شده است. این دو استخوان در کنار یکدیگر قرار گرفته و در سه ناحیه با یکدیگر مفصل میشوند که عبارتند از

مفصل رادیواولنار پرگزیمال Proximal radioulnar joint

این مفصل از قرار گرفتن سر استخوان رادیوس در سطح مقعر بالایی استخوان اولنا به نام رادیال ناچ بوجود میاید. لیگامان آنولر که دور سر استخوان رادیوس قرار گرفته است به جلو و عقب رادیال ناچ متصل شده و اسنخوان های رادیوس و اولنار را در این مفصل در کنار هم نگه میدارد.

مفصل رادیواولنار دیستال Distal radioulnar joint

این مفصل از قرار رفتن سر استخوان اولنا در سطح مقعر پایینی استخوان رادیوس به نام اولنار ناچ بوجود میاید. لیگامان رادیواولنار ولار در قدام این مفصل و لیگامان رادیواولنار دورسال در پشت این مفصل قرار گرفته و آن را پایدار میکنند.

پرده بین استخوانی یا مامبران اینتراوسئوس Interosseous membrane

این یک پرده بافتی پهن و نازک است که در بین استخوان های رادیوس و اولنا و در سه چهارم پایینی آنها قرار گرفته است.

وظیفه این سه مفصل برقراری امکان چرخش استخوان رادیوس حول استخوان اولنا است.
بر روی این استخوان ها عضلات ساعد قرار گرفته و در بین عضلات عروق و اعصاب قرار دارند.
استخوان رادیوس یا زند زبرین در طرف خارجی یا لترال ساعد یعنی در طرفی که شست دست وجود دارد قرار گرفته است و استخوان اولنا در طرف انگشت کوچک یا در طرف داخل یا مدیال ساعد است.

مچ دست از کنار هم قرار گرفتن سطح مفصلی پایینی استخوان های رادیوس و اولنا ( زند زیرین و زبرین) از یک طرف و استخوان های کارپ از طرف دیگر درست شده و ساعد را به دست متصل میکند. این ناحیه از مفاصل بسیار زیادی تشکیل شده است که عبارتند از

• مفصل رادیواولنار پایینی Distal radioulnar joint  مفصل بین انتهای پایینی استخوان های رادیوس و اولنا

• مفصل رادیوکارپال Radiocarpal joint  مفصل بین انتهای پایینی استخوان رادیوس و استخوانچه های کارپ

• مفصل اولنوکارپال Ulnocarpal joint  مفصل بین انتهای پایینی استخوان اولنا و استخوانچه های کارپ

• مفاصل اینترکارپال Intercarpal joint  مفاصل بین استخوانچه ها مفاصل بین ردیف دیستال استخوانچه های کارپ و استخوان های متاکارپ در کف دست

 

تصویر بالا مفاصل مچ دست را به تفکیک نشان میدهد		ردیف پرگزیمال استخوان های کارپ به رنگ زرد            و ردیف دیستال به رنگ صورتی نشان داده شده است

 

مچ دست یا کارپ Carpus از کنار هم قرار گرفتن هشت استخوان درست شده است که به آنها استخوان های کارپ Carpal bones میگویند. استخوان های کارپ در دو ردیف قرار گرفته اند. ردیفی که نزدیک استخوان های ساعد هستند و به آنها ردیف بالایی یا پرگزیمال Proximal row میگویند و ردیفی که نزدیک به استخوان های کف دست قرار گرفته و به آن ردیف پایینی یا دیستال Distal row میگویند.

پنج استخوان کف دستی متناظر با پنج انگشت وجود دارد که به آنها متاکارپ Metacarp میگویند. استخوان های ردیف دیستال کارپ با استخوان های متاکارپ مفصل میشوند.

در ردیف پرگزیمال چهار استخوانچه وجود دارد که بترتیب از طرف شست به طرف انگشت کوچک عبارتند از اسکافویید Scaphoid ، لونیت Lunate ، تری کتروم Triquetrum و پیزیفورم Pisiform . در ردیف دیستال هم چهار استخوانچه قرار دارد که بترتیب از طرف شست به طرف انگشت کوچک عبارتند از تراپزیوم Trapezium ، تراپزویید Trapezoid ، کاپیتیت Capitate و همیت Hamate . استخوان های کارپ طوری در کنار هم قرار گرفته اند که یک قوس را درست میکنند. تقعر این قوس به سمت قدام یا کف دستی است.

استخوان رادیوس یا زند زبرین ( این استخوان در همان طرفی شست قرار دارد) در قسمت های پایین و نزدیک به مچ کلفت و پهن شده و بیشتر ردیف پرگزیمال استخوان های کارپ در واقع در کنار سطح مفصلی استخوان رادیوس قرار گرفته و با آن مفصل میشوند. استخوان اولنا یا زند زیرین ( این استخوان در همان طرف انگشت کوچک دست قرار دارد) در قسمت های پایین و نزدیک به مچ باریک میشود و فقط با تعداد اندکی از استخوان های کارپ مفصل میشود.

مفصل پایینی بین رادیوس و اولنا      به رنگ قرمز نشان داده شده است	استخوانچه های کارپ با یکدیگر مفصل میشوند	استخوان رادیوس با سه استخوان اسکافویید،        لونیت و تری کتروم مفصل میشود

سطح کناری هر کدام از استخوان های کارپ ( به این استخوان ها استخوانچه هم میگویند) از غضروف پوشیده شده تا بتواند با استخوان کناری خود مفصل شود.

مفصل آرنج محل تلاقی سه استخوان است. در بالا استخوان بازو یا هومروس Humerus قرار دارد و در پایین دو استخوان ساعد در کنار آن قرار می‌گیرند. استخوان زند زبرین یا رادیوس Radius در قسمت خارج یعنی در طرفی که شست دست قرار گرفته است و استخوان زند زیرین یا اولنا Ulna در سمت داخل یعنی در طرفی که انگشت کوچک دست قرار گرفته است.

انتهای پایینی استخوان بازو در محل مفصل آرنج کاملاً حجیم شده و برجستگی پیدا می‌کند. می‌توان این برجستگی انتهایی را به دو ناحیه کلی تقسیم کرد. قسمت خارجی این برجستگی را کندیل خارجی Lateral condyle و قسمت داخلی آن را کندیل داخلی Medial condyle میگویند. چسبیده به قسمت داخلی کندیل داخلی یک برجستگی دیگر وجود دارد که به آن اپی کندیل داخلی Medial epicondyle میگویند.
 

بین کندیل خارجی و داخلی، شکل استخوان تغییر کرده و به شکل یک قرقره درمیاید. این ساختمان را قرقره یا تروکلئا Troclea میگویند. سطح قدام و زیر و خلف قرقره پوشیده از غضروف مفصلی است و با قسمت بالایی استخوان زند زیرین یا اولنا مفصل می‌شود. قسمتی از استخوان اولنا که با تروکلئا مفصل می‌شود را فرورفتگی یا ناچ سمی لونار Semilunar notch میگویند. سطح جلویی و پایینی کندیل خارجی کمی برجسته‌تر بوده و پوشیده از غضروف است. این قسمت را کاپیتلوم Capitulum میگویند و با سر استخوان رادیوس مفصل می‌شود.

بالای کاپیتلوم در سمت جلو، یک فرورفتگی به نام حفره رادیال یا رادیال فوسا Radial fossa وجود دارد که وقتی مفصل آرنج کاملاً خم می‌شود سر استخوان رادیوس در آن قرار می‌گیرد. در بالای کاپیتلوم در سمت جلو یک فرورفتگی به نام کورونویید فوسا Coronoid fossa وجود دارد که وقتی مفصل آرنج کاملاً خم می‌شود زائده کورونویید Coronoid process در آن قرار می‌گیرد. در بالای تروکلئا در سمت پشت یک فرورفتگی عمیق به نام فوسای اولکرانون Olecranon fossa وجود دارد که وقتی آرنج کاملاً صاف می‌شود زائده اولکرانون Olecranon process در آن قرار می‌گیرد.

قسمت بالایی استخوان زند زیرین یا اولنا به شکل حرف F است. این شکل خاص فضایی موجب می‌شود تا یک نیم دایره استخوانی در بالاترین قسمت استخوان اولنا به وجود آید. این نیم دایره را ناچ سمی لونار یا ناچ تروکلئار میگویند. ناچ سمی لونار در کنار قرقره استخوان بازو قرار گرفته و یک مفصل لولایی به نام مفصل هومرواولنار Humeroulnar را درست می‌کند. سطح داخلی یا مقعر این نیم دایره پوشیده از غضروف مفصلی است. این نیم دایره دو لبه بالایی و پایینی دارد. لبه بالایی آن که بزرگ‌تر است را اولکرانون Olecranon و زائده پایینی آن‌را که در کورونویید Coronoid میگویند.

سمت بالایی استخوان زند بالایی یا رادیوس یک برجستگی دارد که به آن سر استخوان رادیوس میگویند. محل اتصال سر استخوان رادیوس به تنه آن را گردن رادیوس میگویند. سر استخوان رادیوس به شکل یک دیسک دایره‌ای بوده و پوشیده از غضروف مفصلی است. سطح بالایی این دیسک مقعر است. سطح مقعر سر استخوان رادیوس در کنار سطح محدب کاپیتلوم استخوان بازو قرار گرفته و مفصل هومرورادیال Humeroradial را درست می‌کند.

در کناره خارجی نیم دایره سمی لونار یک فرورفتگی مقعر وجود دارد که سر دیسکی شکل استخوان رادیوس در کنار آن قرار گرفته و مفصل دیگری را به نام مفصل رادیواولنار بالایی Proximal radioulnar joint را درست می‌کند.

مفصل آرنج

با توضیحات داده شده به خوبی مشخص می‌شود که در ناحیه آرنج سه مفصل وجود دارد

مفصل هومرواولنار Humeroulnar

این مفصل در بین استخوان بازو و اولنا است. این مفصل که مهم‌ترین و حجیم ترین قسمت آرنج است یک مفصل لولایی است و موجب می‌شود تا آرنج حرکتی به صورت خم و راست شدن داشته باشد. مفصل هومرواولنار در سمت داخلی آرنج یعنی سمتی است که انگشت کوچک دست قرار گرفته است.

مفصل هومرورادیال Humeroradial

این مفصل در بین استخوان بازو و رادیوس است. این مفصل در سمت خارجی آرنج یعنی سمتی است که انگشت شست قرار گرفته است. این مفصل هم حرکات لولایی داشته و موجب می‌شود آرنج خم و باز شود و هم حرکات محوری یا Pivot دارد به این معنی که اجازه می‌دهد استخوان رادیوس حول محور طولی خود بچرخد. این چرخش اجازه می‌دهد تا ساعد حرکت‌هایی به نام سوپیناسیون Supination و پروناسیون Pronation داشته باشد. حرکت سوپیناسیون حرکتی است که وقتی فرد ایستاده و آرنج خود را 90 درجه خم کرده است کف دست به سمت آسمان یا سقف قرار می‌گیرد. در همین حالت اگر پشت دست به سمت آسمان یا سقف قرار گیرد به حرکت ایجاد شده پروناسیون میگویند.

 مفصل رادیواولنار بالایی Proximal radioulnar joint

این مفصل در بین استخوان رادیوس و اولنا در سمت بالا است. استخوان رادیوس و اولنا دو استخوان بلند هستند که در ساعد در کنار هم قرار گرفته و در سه ناحیه بالا، وسط و پایین با هم مفصل می‌شوند. مفصل رادیواولنار بالایی موجب حرکات سوپیناسیون و پروناسیون ساعد می‌شوند.

دست مهمترین ابزار حرکتی است که انسان به توسط آن میتواند محیط اطرافش را تغییر دهد. دست هم میتواند برای کارهایی که نیاز به نیروی زیادی دارند بکار رود (مانند گرفتن اشیاء سنگین و جابجا کردن آنها) و هم برای کارهای ظریف مانند خلق آثار هنری از آن استفاده میشود. نوک انگشتان انسان بیشترین و متراکم ترین پایانه های حسی را نسبت به دیگر مناطق بدن دارد و نوک انگشتان دست بیش از هر جای دیگر بدن انسان میتواند در موقعیت های دلخواه فضایی قرار گیرد.

دست قسمت انتهایی اندام فوقانی است و تشکیل شده از یک کفی پهن (کف دست Palm) و پنج انگشت Digit. 
در انتهای کف دست چهار انگشت قرار گرفته که میتوانند روی کف دست خم شده و توانایی گرفتن Grasping را به انسان بدهند. انگشت نزدیک شست انگشت دوم است و به آن انگشت اشاره Index finger هم میگویند. انگشت وسطی Middle finger ، انگشت سوم یا بلندترین انگشت دست است. انگشت چهارم انگشت حلقه یا انگشتری Ring finger است و انگشت پنجم انگشت کوچک Small finger است. شست یا انگشت اول به کناره کف دست متصل شده و مهمترین انگشت دست است. شست در مقابل چهار انگشت دیگر قرار میگیرد و تقریبا در همه کارهایی که با دست انجام میدهیم شرکت میکند.

هر انگشت از سه بند تشکیل شده است. بند انتهایی یا دیستال Distal بندی است که ناخن بر روی آن قرار گرفته است. بند وسط را بند میدل Middle هم میگویند و بندی که به کف دست متصل میشود را بند پرگزیمال Proximal مینامند. شست از دو بند تشکیل شده و بند وسط ندارد.

ر انگشت دو تاندون خم کننده یا فلکسور Flexor دارد. یکی تاندون خم کننده عمقی است که به سطح ولار استخوان بند انتهایی انگشت متصل میشود و وظیفه آن خم کردن بند انتهایی روی بند وسط یا به زبان دیگر خم کردن مفصل اینترفالانژیال دیستال است. عضله این تاندون در ناحیه ساعد قرار گرفته است.

تاندون دیگر خم کننده یا فلکسور سطحی انگشت است که به سطح ولار استخوان بند میانی انگشت متصل میشود و وظیفه آن خم کردن بند وسط روی بند پرگزیمال یا به زبان دیگر خم کردن مفصل اینترفالانژیال پرگزیمال است. عضله این تاندون نیز در ناحیه ساعد قرار گرفته است.

در سطح دورسال انگشتان دست تاندون اکستانسور یا باز کننده انگشت وجود دارد که وظیفه آن باز کردن و در حالت مستقیم نگه داشتن بندهای انگشتان است. عضلات این تاندون ها هم در ناحیه ساعد قرار دارد.

 تاندون های اکستانسور یا بازکننده از پشت مچ دست و پشت متاکارپ ها عبور کرده و به انگشتان دست میرسند. هر انگشت یک تاندون اکستانسور دارد بجز شست، انگشت سبابه و گاهی انگشت کوچک که دو تاندون اکستانسور دارند.
هر تاندون اکستانسور هم به بند وسطی و هم به بند دیستال یا انتهایی انگشت متصل میشود. تاندون اکستانسور هر انگشت در سطح پشتی فالانکس پرگزیمال با بند پرگزیمال، پهن شده و تمام سطح پشتی استخوان را فرا میگیرد به همینخاطر در این ناحیه به آن کلاه اکستانسور یا Extensor hood میگویند.

 تاندون های اکستانسور انگشتان در حین عبور از سطح پشتی متاکارپ ها با یکدیگر اتصالاتی برقرار میکنند که در شکل بالا دیده میشود.

 تاندون های فلکسور هر انگشت در حین عبور از روی استخوان، از زیر تونل هایی از بافت محکمی مانند رباط عبور میکنند. به این تونل ها پولی Pulley میگویند. وظیفه پولی ها اینست که تاندون های فلکسور را در نزدیک استخوان و مفصل نگه داشته و مانع از دور شدن آنها از استخوان و مفصل در هنگام خم شدن یا فلکشن انگشت میشوند.

 پولی های متعددی در سطح ولار یا قدامی هر اگشت وجود دارد که نامگذاری شده اند. در شکل بالا پولی های محکم به رنگ آبی و پولی های نازک تر به رنگ قرمز نشان داده شده اند.

 تاندون های فلکسور یا خم کننده انگشتان در حین عبور از سطح قدامی انگشت در درون لایه ای از بافت سینوویال قرار گرفته اند که به آن تنوسینوویوم Tenosinovium میگویند. وظیفه این لایه سینوویال اینست که با ترشح مایع سینوویال موجب تسهیل حرکت تاندون در زیر پولی و بر روی استخوان میشوند.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی nonsteroidal anti-inflammatory drugs  NSAIDs جزو شایعترین داروهایی هستند که برای درمان دردهایمفصلی، استخوانی و عضلانی بکار برده میشوند. معروفترین داروهای این دسته دارویی، آسپرین و ایبوپروفن (بروفن) هستند. این داروها نه فقط ضد درد بوده بلکه تورم و التهاب را نیز کاهش داده و ضد تب هم هستند. از این داروها برای کاهش خاصیت انعقادی خون هم استفاده میشود. این داروها ممکن است در کاهش سرطان های روده بزرگ موثر باشند.

مکانیسم اثر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی چیست

مکانیسم اثر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مهار آنزیم خاصی در بدن است. آنزیم ها پروتئین های خاصی هستند که در بدن موجودات زنده وجود داشته و موجب تسهیل برخی واکنش های شیمیایی میشوند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی موجب مهار آنزیمی به نام سیکلواکسیژناز Cyclooxygenase COX میشوند. این آنزیم موجب تولید موادی به نام پروستاگلاندین Prostaglandin میشود و پروستاگلاندین روند التهاب و درد را در بدن بوجود میاورد. به همین دلیل است که این داروها با مهار آنزیم موجب میشوند تولید پروستاگلاندین ها کم شده و التهاب کاهش یابد.

آنزیم سیکلواکسیژناز دو نوع است. نوع یک آن COX-1 موجب حفاظت از دیواره معده و دستگاه گوارش در مقابل اسید و شیره های گوارشی است و همچنین موجب میشود کلیه به درستی کار کند. نوع دو آن COX-2 موجب بروز التهاب میشود. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی موجب مهار هر دو این آنزیم ها میشوند. به همین علت است که مصرف این داروها ممکن است موجب ناراحتی گوارشی و حتی زخم معده شود.

علت اینکه به این داروها پسوند غیر استروئیدی هم اضافه شده اینست که مهمترین داروهای ضد التهاب، استروئید ها یا کورتیکوستروئیدها هستند که به اختصار به آنها کورتون هم میگویند. البته عوارض مصرف داروهای کورتیکوستروئیدی یا کورتن ها (مانند عارضه پوکی استخوان) زیاد است ولی داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی عارضه پوکی استخوان را ندارند. 

سمانه سورگی، کارشناس ارشد داروسازی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این مطلب، تاکید کرد: افراد مبتلا به آسم، فشار خون، زخم معده،           ناراحتی‌‌های خونی مثل هموفیلی و مشکلات انعقادی باید از خوردن داروی ژلوفن پرهیز کنند. افرادی که داروهای آنتی دیابتیک استفاده می‌‌کنند      نباید ژلوفن بخورند، چرا که ژلوفن باعث افزایش اثر ضد قند داروها می‌‌شود و افت ناگهانی قند و بروز شوک را به همراه دارد.                                                                                                                                                                                      

سورگی خاطرنشان کرد: دیگر عوارض مصرف خودسرانه این قرص، شامل اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی، بی حسی یا ضعف در دست‌ها و پاها، احساس خستگی، اختلالات ادراری و افزایش وزن، درد و سوزش معده است.

این کارشناس ارشد داروسازی با بیان این‌که ژلوفن به کبد صدمه می‌‌زند، افزود: این دارو در کبد متابولیزه می‌‌شود تا قابلیت جذب داشته باشد،     بنابراین مصرف زیاد آن به کبد فشار می‌‌آورد و به این بخش بدن آسیب می‌‌رساند.                                                                          

مصرف این دارو همچنین باعث بروز اختلالات جنینی می‌‌شود. مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است ولی مصرف آن در سه ماه آخر بارداری ممنوع است.                                                                                                                               

«یان تیبتس» مرد 43 ساله نابینا پس از 16 سال نابینایی، با کمک یک عمل جراحی عجیب و نادر و با استفاده از «دندانش» توانست برای نخستین بار چهره دوقلوهای چهارساله‌اش را ببیند.

به گزارش ایسنا، پزشکان «بیمارستان چشم ساسکس» در بیرمنگام انگلیس موفق شدند با کمک دندان «یان» بینایی را پس از 16 سال به او بازگردانند.

«یان» با خوشحالی گفت: تا قبل از اینکه بتوانم فرزندانم را ببینم آنها تنها برایم دو جسم بودند و فقط می‌توانستم از روی صدایشان آنها را از هم تشخیص دهم.

«یان» که در گذشته راننده جرثقیل بوده است 16 سال پیش و در اثر یک حادثه و پریدن قطعه ای فلزی به چشمش طی یک دوره دو ساله ابتدا بینایی چشم راستش را از دست داد و سپس طی یک حادثه دیگر بینایی چشم چپ وی نیز دچار آسیب شده و وی بخش اعظم بینایی خود را از دست داده بود.

به گزارش ایسنا به نقل از «مدیکال دیلی»، «یان» در ماه دسامبر سال گذشته میلادی در نهایت موافقت خود را با انجام یک عمل جراحی غیر معمول روی چشمانش اعلام می‌کند.

این عمل جراحی «استئو ادونتو کراتوپروستزیس» (OOKP) نام دارد. این تکنیک در سال 1963 میلادی توسط یک جراح چشم پزشک ایتالیایی به نام «بنه‌دتو استرامپلی» ارائه شده که طی آن از دندان و استخوان‌های لثه برای نگه داشتن یک مجرای بینایی استفاده می‌شود. مراحل این عمل بسیار پیچیده است و از دو مرحله تشکیل می‌شود که شامل قرار دادن یک لنز پلاستیکی در حفره‌ای در داخل سیلندر بینایی ساخته شده از دندان می‌شود.

این شیوه تنها روی بیمارانی موثر است که شبکیه چشم آنها همچنان فعال و سالم است. پس از آن لنز ساخته شده داخل چشم بیمار کاشته می‌شود و از آنجا که این لنز از اندامهای بدن خود بیمار ساخته شده از سوی عضو پس زده نمی‌شود و کاملا پذیرفته می‌شود.

در حال حاضر این عمل جراحی در انگلیس تنها از سوی «کریستوفر لیو» در «بیمارستان چشم پزشکی ساسکس» انجام می‌شود اگرچه این شیوه مشابه در ژاپن و اروپا نیز انجام شده است. 

رادیوم (Radium)، عنصری شیمیایی و رادیواکتیو در گروه فلزات قلیایی خاکی با عدد اتمی ۸۸ و نشان Ra و به رنگ سفید درخشان است.این عنصر سنگین ترین عنصر در این گروه است.از رادیوم به عنوان سوخت هسته ای نیز استفاده میشود.

تاریخچه: این عنصر در سال 1895 توسط ماری کوری و پیر کوری کشف شد. ماری کوری تکه ای از فلز اورانیم را در لای کاغذ سفیدی گذاشته بود و سپس انرا بر روی صفحه تلویزیون نورندیده ای گذاشت و در فردای انروز دید که صفحه تلویزیون انگار که نور دیده باشد سیاه شده است و فهمید که پرتو هایی ازان تکه اورانیم خارج شده اند و از کاغذ عبور کرده اند و باعث سیاه شدن صفحه تلویزیون شده اند. سپس در فردای انروز همین کار را با یک سنگ پیچبلنده انجام داد و در فردای انروز تلویزیون با شدت بسیار بیشتری سیاه شد. در نتیجه او فهمید که عنصری بسیار رادیواکتیو تر از اورانیم و ناشناخته در ان سنگ وجود دارد. سپس ان دو باهم به جستجوی ان پرداختند و رادیوم را کشف کردند. پس از مدتی این عنصر به طور رسمی شناخته شد.

فرانسیم → رادیم ← اکتینیم Ba ↑ Ra ↓ Ubn   88Ra جدول تناوبی
ظاهر
silvery white metallic
ویژگی‌های کلی
نام, نماد, عدد	رادیم, Ra, 88
تلفظ به انگلیسی	/ˈreɪdiəm/ RAY-dee-əm
نام گروهی برای عناصر مشابه	فلزات قلیایی خاک
گروه، تناوب، بلوک	۲, ۷, s
جرم اتمی استاندارد	(226) g·mol−۱
آرایش الکترونی	[Rn] 7s2
الکترون به لایه	2, 8, 18, 32, 18, 8, 2 (تصویر)
ویژگی‌های فیزیکی
حالت	جامد
چگالی (نزدیک به r.t.)	5.5 g·cm−۳
نقطه ذوب	973 K, 700 °C, 1292 °F
نقطه جوش	2010 K, 1737 °C, 3159 °F
گرمای هم‌جوشی	8.5 kJ·mol−1
گرمای تبخیر	113 kJ·mol−1
فشار بخار
فشار (پاسکال) ۱ ۱۰ ۱۰۰ ۱k ۱۰k ۱۰۰k دما (کلوین) 819 906 1037 1209 1446 1799
ویژگی‌های اتمی
وضعیت اکسید شدن	2 (strongly basic oxide)
الکترونگاتیوی	0.9 (مقیاس پاولینگ)
انرژی‌های یونیزه شدن	1st: 509.3 kJ·mol−1
	2nd: 979.0 kJ·mol−1
شعاع کووالانسی	221±2 pm
شعاع واندروالانسی	283 pm
متفرقه
ساختار کریستالی	body-centered cubic
مغناطیس	nonmagnetic
مقاومت الکتریکی	(20 °C) 1 µΩ·m
رسانایی گرمایی	(300 K) 18.6 W·m−1·K−1
عدد کاس	7440-14-4
پایدارترین ایزوتوپ‌ها
مقاله اصلی ایزوتوپ‌های رادیم
iso NA نیمه عمر DM DE (MeV) DP 223Ra trace 11.43 d alpha 5.99 219Rn 224Ra trace 3.6319 d alpha 5.789 220Rn 226Ra ~100% 1601 y alpha 4.871 222Rn 228Ra trace 5.75 y beta− 0.046 228Ac
ن • ب • و

ماریا اسکلودوسکا کوری (ماری کوری) (به لهستانی: Marie Skłodowska-Curie) (زاده ۷ نوامبر ۱۸۶۷ - درگذشته ۵ ژوئیه ۱۹۳۴) فیزیکدان و شیمی‌دان لهستانی بود. ماری کوری نخستین دانشمندی است که دوبار جایزهٔ نوبل را در رشته‌های فیزیک و شیمی گرفت. وی در ۷ نوامبر سال ۱۸۶۷ در ورشو پایتخت لهستان متولد شد. در سال ۱۸۹۳ لیسانس خود را در رشته فیزیک دریافت کرد و تنها یک سال بعد در رشته ریاضیات نیز موفق به اخذ لیسانس گردید.

متولد	۷ نوامبر ۱۸۶۷ ورشو، لهستان
مرگ	۵ ژوئیه ۱۹۳۴ (۶۶ سال) پاسی، اوت سووآ، فرانسه سرطان خون
ملیت	لهستانی-فرانسوی
تبار	لهستانی
رشته فعالیت	فیزیک، شیمی
محل کار	دانشگاه پاریس
استاد راهنما	آندره-لوئی دبیرن اسکار مورنو مارگریت پری
دلیل شهرت	واپاشی هسته‌ای، پولونیم، رادیم
جوایز	جایزه نوبل فیزیک (۱۹۰۳)  جایزه نوبل شیمی (۱۹۱۱) مدال دیوی
امضا
پانویس همسر: پیر کوری دختر: ایرن ژولیو کوری داماد:فردریک ژولیو کوری

کشف هانری بکرل

بکرل به طور اتفاقی یک قطعه کوچک از فلز اورانیوم را بر روی یک صفحه فیلم نورندیده که در کاغذ سیاه پیچیده شده بود گذاشته بود. صبح روز بعد مشاهده کرد که صفحه فیلم درست مثل این که نور دیده باشد سیاه شده‌است. بدیهی بود که عنصر اورانیوم، پرتوهایی را از خود ساطع کرده بود که از کاغذ سیاه گذشته و بر صفحه فیلم اثر کرده بودند.

بکرل این فرایند را دوباره با سنگ معدنی که سنگی سخت و سیاه قیرگون است و از اورانیوم بدست می‌آید، تکرار کرد. این بار، اثری که سنگ بر روی صفحه فیلم گذاشته بود، حتی از دفعه قبل هم قوی‌تر بود. بنابراین می‌بایست به غیر از عنصر اورانیوم، یک عنصر پرتوزای دیگر هم در سنگ وجود می‌داشت.

اولین جایزه نو بل

خانواده کوری بهمراه بکرل بخاطر کشفی که پس از آن همه کار طاقت‌فرسا به آن نائل شدند در سال ۱۹۰۳ جایزه نوبل در فیزیک را از آن خود کردند و به این ترتیب توانستند وامهایی را که برای کارهای پژوهشی طولانی خود گرفته بودند، پرداخت کنند.

دومین جایزه نوبل

پیر کوری در ۱۹ آوریل سال ۱۹۰۶ در ۴۷ سالگی بعلت تصادف با درشکه درگذشت. مادام کوری پس از مرگ شوهرش به مطالعات خود ادامه داد و در سال ۱۹۱۰ موفق به تهیه رادیوم خالص گردید. در این هنگام استاد سوربون و عضو آکادمی طب بود و در سال ۱۹۱۱ برای دومین بار به دریافت جایزه نوبل نائل شد. ماری کوری به همراه لینوس پاولینگ، جان باردین و فردریک سنگر تنها افرادی هستند که دو بار این جایزه ارزشمند را از آن خود کرده‌اند.^[۱]

ماری کوری نقش اصلی در تاسیس انستیتو رادیوم پاریس در سال ۱۹۱۲ داشت و تا زمان مرگ مسئول اداره بخش فیزیک-شیمی آن بود.

مرگ

مادام کوری در ۴ ژوئیه ۱۹۳۴ یعنی ۲۵ سال بعد از مرگ شوهرش و در سن ۶۲ سالگی به دلیل ابتلا به سرطان خون درگذشت وی به دلیل تحقیق بر روی رادیوم (که ماده‌ای سرطان‌زا است) در گذشت.

در سال ۱۹۹۵، خاکستر جسد ماری کوری و همسرش پی‌یر از گورستانی کوچک به پانتئون (پاریس) منتقل شد. این کار برای بزرگداشت زندگی و خدمات ماری کوری انجام شد.^[۲]

دستاورد کشف کوری

این واقعیت که پرتوهای رادیوم می‌توانند بافتهای زنده اندامها را از بین ببرند، به‌عنوان مهم‌ترین دستاورد کشف کوری‌ها مشخص گردید. پزشکان و پژوهشگران علوم پزشکی بزودی دریافتند که به این وسیله می‌توانند غده‌ها و بافتهای بدخیم را که در سرطان و همچنین بیماریهای پوستی و غدد ترشحی بروز می‌کنند، از بین ببرند.

بسیاری از بیماران سرطانی که توانسته‌اند با موفقیت درمان شوند و از مرگ نجات یابند، عمر دوباره و سلامتی خود را مرهون تلاشهای خستگی‌ناپذیر و انگیزه والای این زن بی‌همتا هستند.

با حرکت موس لینک داده شده رو بگیرید طوری که لینک آبی بشه وبعد کلیک ذاست و گزینه go to لینک رو بزنید و منتظر دانلود لینک شوید

فیلم اندازه گیری فشار خون

http://www.arakmu.ac.ir/Portal/File/ShowFile.aspx?ID=9163c046-d545-41fc-9499-f273e7408dbf 

عرش نیوز ؛

سعيد حسيني متخصص تغذيه و رژيم درماني گفت: يكي از مواد غذايي با ارزش كه موجب تقويت حافظه مي شود بادام است چرا كه سرشار از ويتامين E و منيزيم است كه تاثيرات بسيار مثبتي بر روي سلامتي فرد مي گذارد.

وي افزود: بادام از ويتامين E بالايي برخوردار است كه از برخي بيماري هاي مرتبت با كهولت سني جلوگيري مي كند.

وي عنوان كرد: استفاده از بادام به دليل اين كه سرشار از منيزيم است موجب تنظيم شدن فشار در رگ ها مي شود.

حسيني تصريح كرد: استفاده از مواد مغذي كه حاوي منيزيم هستند در جريان يافتن خون بسيار تاثير مثبت مي گذارند و اكسيژن و مواد مغذي را سريعتر حل مي كنند و از ازدياد ضربان قلب پيشگيري مي كند.

وي اذعان داشت: در بادام روغني وجود دارد كه براي حفظ سلامت قلب بسيار مفيد بوده و ميزان كلسترول بد خون را كاهش مي دهد.

وي درپايان اشاره كرد: بادام را در ميان وعده هاي خود قرار دهيد چرا كه استفاده از بادام خطر بروز امراض قلبي را نيز به شدت كاهش مي دهد.